'tyle jesteśmy warci, ile zrozumiemy'
zdj. unsplash.com
za chwilę podzielę się z tobą jedną z najbardziej wzruszających historii, które zakręciły mi w sercu, a musisz wiedzieć, że semantyczne świecidełka tego typu są dla mnie tym, czym dla filatelisty są znaczki. poszukuję ich wszędzie i w zasadzie nieustannie: w rozmowie z panią z warzywniaka, nad piwem pitym ze znajomymi, między kadrami. książki czytam też chyba jedynie po to, by cudawianki i rzeczywiśnie z nich wyławiać. obsesja, szaleństwo, idée fixe.
3 komentarze
zdj. culture.pl
1. 1957 rok, sala porodowa, mama tomasza raczka wydaje na świat tomasza raczka. już jej się udało, niepokoi ją jednak, że dziecko nie płacze. pyta lekarza poród odbierającego: – co z moim synem, dlaczego go nie słyszę? akuszer odpowiada tak, jak się niby nie powinno, czyli pytaniem na pytanie: – a skąd pani w ogóle wie, że to chłopiec? (bo trzeba pamiętać, że rzecz działa się przed usg erą). ona na to: – jak to skąd, przecież to tomek!
1 Comment
gdy się miało szczęście, które się nie trafia,/ (…) ziemię całą,/ a zostanie tylko fotografia,/ to – to jest bardzo mało (pawlikowska-jasnorzewska).
niewiele jest wierszy, z których podmiotem lirycznym równie niewdzięcznie jest się utożsamiać, łatwe życie nigdy mnie jednak nie interesowało. byłam na wakacjach tak bardzo cudownych, że po z nich powrocie serce mam smutne i ciężkie jak morskie fale. trudno jest żyć ze świadomością, że urlopową sielankę nieprędko będzie dane celebrować znów. wpadłabym pewnie w otchłań rozpaczy, gdyby nie pamiątki z wakacji – słońce mam zapisane na skórze, i pod nią też.
poniżej moje morskie opowieści, w pismo obrazkowe ujęte. enjoy my ride.
2 komentarze
zdj. unsplash.com
1. ogłoszenie drobne: oddam wszystkie przenośnie za jeden wyraz (zbigniew herbert).
Leave a Comment
zdj. unsplash.com
1. profesor henryk markiewicz, historyk literatury, zapytany przez barbarę łopieńską o to, ile książek kupuje każdego miesiąca: dwadzieścia do trzydziestu. kupa pieniędzy. nie mogę się powstrzymać. ale wie pani, nie palę, nie piję, nie chodzę po lokalach.
Leave a Commentwszedłem do pokoju i powiedziałem, że ewentualnie wybrałbym filologię polską, ponieważ pragnę w przyszłości zajmować się literaturą i ojciec, usłyszawszy nowinę, złapał leżącą akurat pod ręką ‚czarodziejską górę’ i wyrżnął nią o ścianę. potem złapał stojący na stole radziecki budzik i wyrżnął nim o ścianę. budzik rozsypał się w proch, ‚czarodziejskiej górze’ prawie nic się nie stało. czas przestał istnieć, literatura ocalała.
(jerzy pilch)
apel o polonistów nielekceważenie wieńczyła zapowiedź tekstu o postaciach, które ruszyły z posad bryłę świata, mimo że skończyły studia tak mało ‚prestiżowe’, jak filologia polska. słowa zostały rzucone, niniejszym wpisem wcielam je w życie.
kto, oprócz pilcha, przekonał się, że polonistyka jednak ma przyszłość? komu przydał się humanistyczny background? i do czego? obecność w tym zestawieniu niektórych osobistości jest doprawdy zaskakująca. rzecz jasna pomijam tu pisarzy sensu stricto, bo wtedy ten wpis byłby długi jak kolejka do polish lody. bądź co bądź. między innymi oni studiowali polonistykę:
wojciech młynarski ♥
zdj. mariusz makowski/forum
zdjęcie: shutterstock
nie wiem jak to się mogło stać, ale na trzecim roku studiów zakochałam się w chłopaku o wrażliwości wynalazcy gilotyny
20 komentarzy
marek hłasko. zdjęcie: interfoto / forum
14 czerwca w niemieckim wiesbaden umiera 35-letni marek hłasko. medycy orzekają, że bezpośrednią przyczyną jego śmierci była zapaść, spowodowana połączeniem środków nasennych i alkoholu. historycy i psychoterapeuci akcentują rolę przyczyn pośrednich: skazania na banicję, depresji, hipochondrii. artyści komentują: żył szybko, umarł młodo. spalił się we własnym ogniu.
Leave a Comment