echo tygodnia #4

zdj. unsplash.com

1. podchodzę do drzwi wejściowych i naciskam na klamkę, napotykam jednak opór – oho, zamknięte. znam numer mieszkania, ale domofon nie działa. telefonuję do osoby, z którą na spotkanie umówiona byłam. numer aktualnie jest zajęty. nie widzę więc innej opcji jak czekać. po chwili mam towarzyszkę, która staje przed tym samym kłopotem wrót zamkniętych. tylko że ona, po krótkim namyśle, za klamkę po prostu szarpie. wchodzimy do środka.

z każdym krokiem przekonuję się, że stoisz przede mną otworem, świecie.

2. emil cioran, słynny optymista, rzekł kiedyś, że prawdopodobnie życia mu nie starczy na pogodzenie się z faktem, że jest rumunem. wyniki niedzielnych wyborów prezydenckich sprawiły, że moja polskość, z rany jako tako zabliźnionej, stała się raną na powrót otwartą. niby nikt nie chce żyć w ciemnogrodzie. a jednak większość.

3. żeby nie było tu za smutno – kolejna historyjka pochodzić będzie z najlepszego miejsca w całym wszechświecie, czyli z łóżka. śpimy z miłością nadzwyczaj zgodnie. gdy ja przewracam się z boku prawego na bok lewy, miłość w półśnie też to czyni. gdy miłość wraca na bok prawy, idę za nią. co poranek upewniamy się, czy zeszłej nocy też to się stało. wszystko jest czułość.

4. z opo­wie­ści dok­tora kuku­row­skiego: nie­liczni wykła­dowcy naszego insty­tutu nie pró­bo­wali twór­czo­ści ory­gi­nal­nej. ja zro­bi­łem to raz — gdy żona popro­siła mnie, abym napi­sał dla niej ero­tyk. był celowo słaby, abym nie musiał zmu­szać się do tego po raz kolejny. mirek [habi­li­to­wany dok­tor olędzki] nie ma dość cha­rak­teru, aby nie pisać lite­ra­tury. prze­glą­da­łem ostat­nio zbiór jego wier­szy ‘bal matu­ralny’. to nie jest dobry tom. nie wiem jesz­cze co o tym sądzi sam mirek… muszę z nim poroz­ma­wiać. może się pięk­nie róż­nimy. będę bar­dzo tęsk­nić za tym czło­wie­kiem. nawet jeśli przyj­dzie mi się przez niego bro­nić dopiero w grud­niu po połu­dniu.