'tyle jesteśmy warci, ile zrozumiemy'
zdj. andrzej dragan
1. czyim piórem aktualnie się zachwycam? otóż jerzego urbana. jakkolwiek wielką być może nie byłby on kanalią, podczas gdy ja staram się raczej nią nie być (och, bardzo później zasnąć nie mogę przez takie na manowcach wizyty), to szczerze pokochałam jego reportaże z połowy ubiegłego wieku. są błyskotliwe, przenikliwe i ze swadą pisane. nawet tekst o księdzu popiełuszce, choć paszkwil paskudny, to literacko – o raju, majstersztyk.
Leave a Comment
janusz rudnicki. zdj. krzysztof dubiel
1. znacie sztukę czytania, w której ludzie skądinąd znani opowiadają o swoich księgozbiorach? janusz rudnicki (och, chciałoby się mieć pióro jak on świetne) wyznał tamże, iż istotną rolę w jego życiu odgrywają przewodniki po europejskich miastach. bo w każdym z nich ma dzieci, bez wyjątku: i w pradze, i w kędzierzynie-koźlu.
Leave a Comment
zdj. culture.pl
1. 1957 rok, sala porodowa, mama tomasza raczka wydaje na świat tomasza raczka. już jej się udało, niepokoi ją jednak, że dziecko nie płacze. pyta lekarza poród odbierającego: – co z moim synem, dlaczego go nie słyszę? akuszer odpowiada tak, jak się niby nie powinno, czyli pytaniem na pytanie: – a skąd pani w ogóle wie, że to chłopiec? (bo trzeba pamiętać, że rzecz działa się przed usg erą). ona na to: – jak to skąd, przecież to tomek!
1 Comment
zdj. unsplash.com
1. profesor henryk markiewicz, historyk literatury, zapytany przez barbarę łopieńską o to, ile książek kupuje każdego miesiąca: dwadzieścia do trzydziestu. kupa pieniędzy. nie mogę się powstrzymać. ale wie pani, nie palę, nie piję, nie chodzę po lokalach.
Leave a Comment
zdj. unsplash.com
1. wszystko jest czułość: rotmistrz witold pilecki wrzucał gałązki bzu do pokoju żony, jeśli tej zdarzyło się zostawić okno na oścież otwarte.
Leave a Comment
zdj. unsplash.com
1. podchodzę do drzwi wejściowych i naciskam na klamkę, napotykam jednak opór – oho, zamknięte. znam numer mieszkania, ale domofon nie działa. telefonuję do osoby, z którą na spotkanie umówiona byłam. numer aktualnie jest zajęty. nie widzę więc innej opcji jak czekać. po chwili mam towarzyszkę, która staje przed tym samym kłopotem wrót zamkniętych. tylko że ona, po krótkim namyśle, za klamkę po prostu szarpie. wchodzimy do środka.
z każdym krokiem przekonuję się, że stoisz przede mną otworem, świecie.
1 Comment
zdj. unsplash.com
1. podczas ostatniej wizyty w katowicach ponownie dane mi było tąpnięcia doświadczenie.
Leave a Comment
